Od Wolf Dark i Fearlessa

A to dlaczego? - spytałem - Zresztą... myśl sobie, co chcesz - parsknąłem rozbawiony
***

-Ponieważ leżysz tu teraz? - zapytałam - Teraz lepiej się zamknij.

Odwróciłam się. Ogier nucił sobie jakąś piosenkę.

Rzuciłam się na niego i wbiłam pazury w klatkę piersiową. Na jego twarzy pojawił się grymas bólu.

-Przestań - szepnął powoli

Puściłam go i odepchnęłam w kąt jaskini.

***

- Dziękuje - wydyszałem i uśmiechnąłem się

- Za co? Za to, że niedługo cie zabije? - mruknęła

Udałem, że chwilę się zastanawiam

- Możliwe, że to też....

- Aaaaa możliwe - parsknęła ironicznie

- Dokładnie, możliwe

***

-Wszystko jest możliwe. - rzuciłam - nawet to, że przeżyjesz choć twoje szanse są małe

Ogier przymknął oczy.

***

- Słynna Wolf Dark da mi żyć? - spytałem udając wdzięcznego - To dlatego, że powiedziałem że będę szczęśliwy kiedy mnie zabijesz?

- Możliwe - odparła z przekąsem

Zaśmiałem się

- Masz charakterek

***

-Nie podlizuj się. - odparłam - masz symptom Stockholmu. Polega to na tym, że porwani zaczynają podlizywać się swoim porywaczom a na końcu nawet im pomagać. Na mnie to nie działa złotko.

CND