Od Faith (czytaj małe litery ;_; )

 Spóźnione, nie będę gorsza, też Wam nabiję posta ;_;


Naturalną rzeczą w górach była gruba warstwa śniegu na szczytach. Tego dnia takowa sprawiała wrażenie, jakby była posypana brokatem. Kryształki śniegu mieniły się w słońcu. Stąpałam z wyjątkową ostrożnością. Wspięcie się tu było jedynym sposobem na wypatrzenie przeciwnika. Ba, nawet z tej wysokości "jego" tereny zdawały się być ukryte z niedoścignioną starannością. W milczeniu spojrzałam w dół.
- Wysoko... Musimy wchodzić na samą górę?
- Robi się ciemno, tam jest schronienie. Rano teren zbadają odpowiednie konie.
Pokiwałam głową. Coś od dłuższego czasu kazało mi spojrzeć w dół. Przybliżyłam się ku zboczu. Reszta potoczyła się w jakby przyspieszonym tempie. Widok z niebotycznej góry przerażał, sprawiał, że traciło się równowagę. Kopytem szukałam jakiejkolwiek nierówności skały na tyle odpowiedniej, by pozwolić równowadze wrócić. Natrafiłam na warstwę lodu, ta zaś sprawiła, że poślizgnęłam się tak niefortunnie, że zaczęłam spadać. Życie przeleciało mi przed oczami, słyszałam głosy wszystkich ważnych dla mnie osób - przyjaciół, rodziny. Nie chciałam tak skończyć, nie tak szybko. Próbowałam stawiać opór sile grawitacji, szukałam czegokolwiek, czego mogłabym się złapać. Zostało tak niewiele... Zdążyłam ledwie żałośnie zarżeć, a wszystko się rozpłynęło.
Urodzona w górach, tamże zakończyłam swój żywot.